Οι χειμώνες μας

Οι χειμώνες μας

Κάθε βράδυ βροχοτράτηδες χειμώνες μας στενεύουνε στις μοίρες,
του ταξιδιού τις μοίρες-τις μοίρες του γραμμένου.
Με τ'αστέρια στις ατένες να ατενίζουν τις καρδιές,
με τις καρδιές στα στήθη να σφίγγγουν σαν περόνη
και την περόνη να ενώνει κούφιες αέρινες πομπές.
Πομπές που κόκκινες πορεύονται στη Δύση
που άλλοτε μικρές κι αλλόφρονες αναζητούσαν λύση
και πια η πίστη τις στήνει στις κολώνες.
Και πια η πίστη μωβίζει,χάνεται μες στις ανεμώνες...
Κι όλο φτερά κι όλο σκαριά κι όλο όνειρα τελώνες,
να ζητάνε τους βαθείς, τους απάτητους καημούς, τους χρυσαφένιους μόχθους .
Και τα φεγγάρια να κηνυγιούνται με τους ήλιους
καθώς οι άνθρωποι ζητάμε μοναχά φωτισμένους ουρανούς
και γλυκαναστημένους πόθους ...

~ Copyright © Maria Nikolopoyloy ~ All rights reserved